Het is donker.
Golven gooien zich op de boot.
De mast van de boot is afgeknapt.
De roeispaan begeeft het.
Jezus' leerlingen zijn één en al actie:
één roeit uit alle macht,
één hoost water,
één roept Jezus wakker.
Maar Jezus ligt te slapen.
Wat later staat Hij op.
Hij zegt tegen de wind:
'Zwijg, wees stil.'
En tegen zijn leerlingen zegt Hij:
'Waarom zijn jullie bevreesd?
Hebben jullie dan geen geloof?'
Duynewake zoekt telkens opnieuw op een eigentijdse manier naar een thema dat een breed publiek kan raken. Het thema van deze editie ‘Storm voor de stilte’ vindt zijn inspiratie in het Bijbelse verhaal van de storm op het meer. Het verhaal gaat terug op de eerste christenen die, na Jezus’ dood, af te rekenen hebben met bedreigingen en vervolgingen. Ze zijn bang en voelen zich als in een klein bootje midden in de storm van vervolging. En het is niet moeilijk te bedenken dat mensen dan soms de moed verliezen, dat mensen gaan twijfelen. Dat mensen zich in de steek gelaten voelen. Het stormt immers in hun leven. Zij die dit verhaal schreven, wilden net die mensen een hart onder de riem steken. “Geloof. Heb vertrouwen. Blijf hopen dat alles goed komt. Er is Iemand die je steunt en om je geeft.”
Het verhaal van de storm op het meer is doorverteld en opgeschreven, omdat het steeds opnieuw gebeurt.
Tot op vandaag worden heel wat mensen bedreigd en vervolgd omwille van hun ras, geaardheid, politieke en religieuze overtuiging.
Ook nu nog leven vele mensen in angst en onzekerheid.
Mensen die hopen op een reddende stem of een uitgestoken hand, mensen die hopen dat het goed zal komen, dat er iemand is die om hen geeft.
Maar er is meer... om allerlei redenen kan het ook in ons eigen leven gaan stormen en zijn er veel ervaringen die ons leven grondig kunnen dooreenschudden.
Het leven als een rimpelloos wateroppervlak dat plots een kolkende diepte blijkt te zijn waartegen je geen verweer hebt.
De golven slaan overboord en onze boot loopt weldra vol.
Wij hebben vooral de indruk weg te zinken en ten onder te gaan.
Hoe herkenbaar is dan misschien de angst en de roep van de leerlingen in ons leven.
Het verhaal van de storm is dan misschien bedoeld als metafoor van het leven, een symbolisch verhaal over het leven van dé mens, van ieder van ons.
De stormen zijn er.
De crisis woedt.
Er is niet veel aan te doen.
We moeten er doorheen.
En let wel, er is niemand die de crisis in onze plaats zal oplossen – zoals de leerlingen dachten – we zullen het zelf moeten doen, met een rustig vertrouwen durven opstaan en tegen de stormen die ons bedreigen durven zeggen: “Zwijg en wees stil!”
Die stilte hebben we nodig om de juiste balans te behouden in ons stormachtig leven.
Durven we die stilte op te zoeken? Of zijn we bang van de stilte?
Met dit thema willen we je meenemen in een verhaal van vertrouwen, hoop en geloof dat er midden de stormen in ons leven oasen van stilte te vinden zijn.
Stilte die ons kan helpen om de golven tot bedaren te brengen, om weer vaste grond onder de voeten te krijgen.
We hopen dat de diepere zingeving van dit thema ook jou mag raken, gebracht in een spektakel met dans, muziek en poëzie bij de vloedlijn.
Een hoopvolle boodschap in stormachtige tijden.
Het oorverdovende lawaai van de storm heeft plaats gemaakt voor complete stilte.
Hoe onwerkelijk en indrukwekkend moet dat geweest zijn!